پاریا و قوی تر [دو نمایشنامه]

فکر نمی‌کنی که هر یک از ما یک حس فروخوردۀ گناه در درون خود پنهان داریم؟ بله، این یک واقعیت انکارناپذیر است! آیا ما تا به حال مثل بچه ها دزدی نکرده‌ایم؟ دروغ نگفته‌ایم؟ چرا، قطعاً این کار را کرده‌ایم.
آدم‌هایی هستند که در تمام عمرشان این خصوصیت کودکانه را حفظ می‌کنند، طوری که اراده‌ی کنترل خود را ندارند، فقط کافی است یک فرصت به دستشان بیفتد، آن وقت مرتکب جنایت می‌شوند! اما من نمی‌توانم درک کنم که چطور این احساس گناه در تو هست.
اگر کودک مقصر نیست، پس باید تقصیر را به گردن کودک دیگری بیندازیم. این نکته‌ی مهمی است ...، نمی‌دانم، شاید بعدها نظرم تغییر کرد. من یک نفر را کشته‌ام، اما از این کاری که کرده‌ام به هیچ وجه پشیمان نیستم...